kahve kokusu bütün odayı sarmıştı.Ellen kokunun vermiş olduğu keyif ve ajansa seçilmenin rahatlığıyla iki kişilik koltuğuna yayıldı.Kahvesinden bir yudum aldı,kendini günün analizini yapmaya verdi,her akşam olduğu gibi.Her şey ne kadar da kolay olmuştu.Sanki görünmez bir güç bütün sorunları kimse görmeden ortadan kaldırmıştı.Kim yapmıştı ona bu iyiliği.Annesinin kanatlanmış ruhu mu?O an gözünün önünde hiç unutamadığı annesinin sıcak gülümsemesi belirdi.Ben buradayım kızım dediğini duyar gibiydi.Annesiyle ilgili aklında kalan üç beş anı gözünde canlanıyordu.İlkokula başladığında ilk şiir okuduğu zamana gitti. Kalabalığın içinde duran annesinin ışıltısı bu sisli gecede onun evini aydınlatıyordu.İşte yine bir gece daha hayal meyal hatırladığı annesinin düşüncesi bile içini bu denli rahatlatmıştı.