Aşk

Aşk paslı kalplerin malzemesi zannedilir. Halbuki ne zordur Sahib-i hakikiye aşk.
Bazen şehrin ışıltısından koparsın, elinde tesbih
Sabah teneffüslerine yakın saatleri solumak için
çıkıp gidersin kentin ıssız yükseklerine
ve bakarsın, bakarken çekersin, Allah dersin
eşya yoktur artık baktığın yerde
yeni bir soluk
yine Allah dersin.
Ve koparsın maddenin duruşundan
sonra yeniden Allah dersin,
artık baktığın yerde maşuk yoktur,
artık baktığın yerde AŞK vardır.
Ve Allah deyince
sevgili meczıyla küçülür gözlerinde...
Her tesbih tanesinde meta üstü bir çırpınışla,
her saniyenin içinden akıp giden bir hayat vardır.
Ve sen yine Allah dersin.
Sabah yeniden gelen şafakla yakındır,
damarlarındaki akan kanın algısıyla
gece bitişe yakındır.
Artık gün biter
gece, yeni bir sabahın hesabına hasılasını devreder,
ama aşk bitmez,
mecaz mana olmuşsa,
aşk bitmez
sızısı vardır yürekte
ama aşk bitmez , aşk aşığa suküt ettirmez , eğer aşık suküt etmişse bilesin helak olmuş bir kalple atar yüreği ...