My dark and evil self

Je kent het vast wel, dat vreemde stemmetje achterin je hoofd. Dat stemmetje dat je probeert te verleiden, en dat altijd gelijk wilt hebben. Iedereen heeft het, een kwade kant. In deze wereld word de kwade kant vooral door hebzucht en ijdelheid aan de leiding gebracht, helaas gebeurd dat steeds vaker. Maar het gebeurd ook als je het niet wilt, als je het niet eens weet...

-Zijn ogen begonnen langzaam te wennen aan het donker. De koude ijzeren stoel glom lichtjes en de banden waren ruw. Voorzichtig begon Mark te trekken, zijn arm kwam met geen millimeter de lucht in. Hij begon sneller te trekken, tot een geluid hem liet opschrikken. Een zacht gefluister verspreidde zich door de kamer. "Hij is wakker meneer." "Start procedure 528." "Oke, procedure 528 begint." "Wie is daar" zei Mark zacht, bijna onhoorbaar. Hij was dan misschien wel een grote, sterke en zelfverzekerde jongeman, maar hij was op dat moment wel echt bang. Vooral toen er een klein lampje ging branden en een grote spiegel voor hem verscheen. Mark kon zichzelf zien, maar verbaasde zich over zijn uiterlijk. Hij leek wel gevochten te hebben, over zijn gehele gezicht liepen krassen en blauwe plekken. Hij had geen shirt meer aan, en een groot rood kruis stond op zijn borst. "Project 528 begint" klonk het hard over een soort luidspreker. Mark haalde beverig adem en probeerde opnieuw om de banden los te krijgen. "Mark Kramer, 528." Nu raakte Mark echt in paniek, hoe wisten ze zijn naam. Toen merkte hij iets op, een beweging in de spiegel. Zijn ogen draaide er snel heen, en zijn hart sloeg een paar slagen over. Alle kleur trok uit zijn gezicht, en hij rukte uit allemacht om weg te kunnen komen. Er klonk een kleine klik, en de stoel begon plots te draaien. "Nee laat me gaan" schreeuwde Mark. Het zweet brak hem uit en de tranen branden achter zijn ogen. De stoel stopte met draaien, en de grote machine, waarvan je zo zou kunnen zeggen dat het een martelwerktuig was stond vlak voor hem.-