Ve onu gördüm .Beş yıl önceki halinden oldukça farklıydı.Vücudu irileşmiş,yüzü daha da mükemmel bir şekle oturmuştu.Ama gamzelerinin hala eskisi gibi iç ısıtıcı ve dokunulası olduğunu hayal ediyordum .En azından yüzünde en ufak bir gülümseme belirtisi olsaydı bundan emin olabilirdim.Ama tabii ki bundan en ufak bir eser yoktu.Beni görür görmez boynuma atlamayacağını biliyordum ama bilmek çokta fayda etmemişti.Gözlerine baktığımda uzun zaman sonra tanıdık bir yüzü görmenin etkisiyle geçmişe ait anılar gözümün önünde canlanmaya başladı.Beş yıl boyunca girdiğim her odada orada mı diye aradığım yüzü tekrar görmek kalbimdeki sızıyla beraber tekrar evdeymiş hissi getirmişti. İlk anın şokunu atıp,bulunduğumuz durumun farkına varmaya başlamıştı.Ağzı yavaşça açılıp kaşları çatılırken elimdeki bavulu yavaşça yere bıraktım.Ağlamamak için dudağımı ısırırken şu anda ağlamamam gerektiğinin nedenlerini maddeler halinde kendime hatırlatıyordum.Ben bunları düşünürken kafası karışık çocuğun ağzından bir kelime döküldü. "Effie?" Kendimdeki tüm gücü yarım bir gülümseme için kullandım."Merhaba Harry" Bu hikaye Effie ve Harry nin 5 yıl önce ve 5 yıl sonraki heyecanlı hikayelerini aynı anda flashbacklerle anlatıyor.