O benim herşeyim. Sevdiğim, seveceğim, sevdiceğim, sevgilim. Gecenin bir yarısı romantizm yapmak yoktur bende ama konu o olunca akan sular duruyo. Kalbimin ritmi değişiyor, kafam duruyo, suratımda salak bir gülümseme oluşuyor. Aşık olunca herkes kelebekler uçuştuğunu söyler içinde. Bende mi ? Benimkinde filler tepişiyor, içimde bi yıkım, bi deprem oluyor. Ve belki tuhaf ama üzerimde yarattığı etkiyi seviyorum. Bana şapşal sıfatlar takmasını seviyorum. Aşkım demesini seviyorum. O aşkım deyince bir şeyler kopuyor içimde. Birşeyler kopuyor ama sanki yerine yenisi geliyor, onu tamamlıyor, eksiği kapatıyor. O benim eksiğim. Eksikliğim. Beni tamamlıyor. Beni mutlu ediyor. Bazen kızdırıyor ama uzun süre kızgın kalamıyorum ki ben ona. Bugünde kızgın kalamadım mesela. Onu herşeyden kıskanıyorum.
"Bir şeyleri anladığını anlarsa..." diye fısıldadı, dışarıdan bakan biri için şu an ayak üstü bir ön sevişmenin içinde gibi görünüyorduk. "Seni öldürür." diyerek beni daha sıkı sardı. "Ölünü de kimse bulamaz."
"Sizden korkmuyorum."
"Beni öp."
"Ne?" diye sordum, bir hıçkırık gibi çıkan sesle.
"Beni öpmen gerek."
"Anlamadım?"
Kendinden emin, arzu doludan ziyade bir plan dahilinde, gözleri arkamdaki şeyi görmenin verdiği kor ateşle alev alev yanıyordu sanki. Kalbim yerinden fırlayacak gibi atmaya başladı, kanım bütün vücuduma bir savaş açar gibi hücum ediyordu.
"Elinde bir silah var." dediğinde bana bakıyordu. "Bir şeyleri anladığını düşünürse tek yapacağı kafana sıkmak olur." diye fısıldadığında burnunu burnuma sürttü. "Beni bu yüzden öp."
Yetişkin içerik, bilginize❗️
İlk yayım: 12.02.2016