Όταν η Άννα, μια φοιτήτρια που μόλις μετακόμισε στην πόλη, μπερδεύει την πόρτα του γείτονά της μετά από μια χαοτική μέρα, δεν φαντάζεται πως μόλις άνοιξε την πιο απρόβλεπτη σελίδα της ζωής της. Ο Άρης , ο γοητευτικός (αλλά αφόρητα εκνευριστικός) γείτονας, είναι ό,τι δεν θα ήθελε ποτέ: αλαζόνας, αυθάδης και... επικίνδυνα ελκυστικός. Από τη λάθος πόρτα ξεκινά μια μάχη πειραγμάτων, προσβολών και κρυφών βλέμματων. Γιατί καμιά φορά, ο δρόμος από το μίσος προς την αγάπη περνάει από το... διπλανό διαμέρισμα.

Αυτή είναι η συνέχεια του After. Η σχέση του Harry και της Tessa θα δοκιμαστεί με τρόπους που ποτέ δεν περίμενε, αλλά αυτός ήξερε τι θα συμβεί. Αυτή η ιστορία ανήκει στην Anna Todd. Εγώ απλά μεταφράζω.

Η Τζέιντ είναι μια κοπέλα που τα έχει όλα. Φίλους και μια οικογένεια που την αγαπά. Αυτά όμως δεν θα αργήσουν να αλλάξουν και να τεθούν σε κίνδυνο όταν μάθει την πραγματική της ταυτότητα που συνδέεται με τον κόσμο των νεκρών.

Η Αλεξία δεν είχε ιδέα πως την ελκύει το ίδιο φύλο μέχρι αυτή. Η Τζένη πάντα την έλκυε το ίδιο φύλλο αλλά πότε αυτή. Τι θα γίνει όταν σε ένα βράδυ,τα ποτά και το σκοτάδι θα φέρουν στην φορά πράγματα που καλύτερα να εμέναν θαμμένα; ◇Μια μικρή σημείωση, θα υπάρξουν κεφάλαια με ακατάλληλο περιεχόμενο🔞(σεξ,ακατάλληλη φρασεολογία-υβριστικο λεξιλογίο, αλκοόλ,βία)διαβάζετε με τη δική σας ευθύνη.Ευχαριστώ<3 #1 in gay(23.02.22) #1 in girlxgirl (2.04.22) #1 in lgbtq out of 455 stories #1 in lesbians #1 gxg #1 in drama (21.08.22) out of 1,67k stories -44.000 words

Δεν είναι πάντα οι κακές αποφάσεις που σε καταστρέφουν. Μερικές φορές αρκεί μονάχα να βάλει το χέρι του το σύμπαν το ίδιο... και ξαφνικά βρίσκεσαι παγιδευμένη στα μάτια του λάθος ανθρώπου. Ο Αχιλλέας δεν είναι απλά λάθος. Είναι η απόλυτη συνταγή καταστροφής: νεύρα, εγωισμός, πλούτη, και μια αλαζονεία που θες να σπάσεις στο ξύλο... ή να φιλήσεις μέχρι να ξεχάσεις το όνομά σου. Το χειρότερο; Ξέρει πολύ καλά την επίδραση που έχει. Και η Νεφέλη; Ένα κορίτσι που ξέρει τι δεν πρέπει να κάνει... αλλά το "δεν πρέπει" γίνεται επικίνδυνα δελεαστικό όταν μιλάμε για τον αδερφό της κολλητής της. Ένα φιλί μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Ένα βλέμμα μπορεί να την κάψει ολοκληρωτικά. Γιατί ο Αχιλλέας δεν είναι απλά ένας άντρας. Είναι ο πειρασμός προσωποποιημένος. Και η ερώτηση δεν είναι αν θα πέσει. Είναι πόσο θα αντέξει πριν καεί ολοκληρωτικά.

"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!

"Της άρπαξα τον καρπό και την ανάγκασα να γυρίσει εκατόν ογδόντα μοίρες ώστε να με αντικρίσει. «Με πονάς»παραπονέθηκε. «Θέλω να ξέρω ένα πράγμα και μετά θα σε αφήσω» είπα και εκείνη προς απάντηση έκανε να πάρει το χέρι της από το κράτημα μου. Άδικος κόπος «Άφησε με» είπε σχεδόν συλλαβιστά τις λέξεις και με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που μόνο αυτό δεν εννοούσε. Δεν άντεχα να είμαι τόσο κοντά της και να μην μπορώ να συνθλίψω τα χείλη μου στα δικά της." ... Πρόκειται για δυο παιδικούς φίλους που μοιράζονται ένα κοινό παρελθόν μέχρι που το λύκειο αλλάζει τις ζωές και των δυο. Το παρόν τους προβλέπεται κοινό όμως με διαφορετικό τρόπο. Η όχι και τόσο καλή οικονομική κατάσταση της Δανάη θα δώσει την ιδέα στους γονείς της να συγκατοικήσει με τον παιδικό φίλο της που κανένας δεν έχει καταλάβει εδώ και χρόνια ποσό ερωτευμένη ήταν και είναι μαζί του. Οι ισορροπίες ετοιμάζονται να διαταραχθούν το ίδιο και η φιλική σχέση μεταξύ τους...

«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβεις τον ήλιο. Πως θα μαυρίσει αυτό το θεϊκό κορμί;», περηφανεύεται και βάζει το γυαλί του, ακουμπώντας το κεφάλι του στην ξαπλώστρα. Ρολάρω τα μάτια μου πίνοντας μια γουλιά βυσσιναδα, όταν η σπαστική φωνή του Φιλίππου ακούγεται και πάλι. «Ε Ολίβια, πιάσε μου το αντηλιακό μια», απαιτεί, τεντώνοντας το χέρι του σε εμένα. Α δε στα 'πανε καλά αγοράκι μου. Μου έχει σπάσει τα νεύρα οπότε αποφασίζω να σπάσω και γω τα δικά του. «Αμέσως», αναφωνω και τον λούζω με την βυσσιναδα. «Δεν είμαι η δούλα σου. Βάλτο να το επεξεργαστεί το μικροσκοπικό μυαλό σου!», του απαντάω με υφάκι και σηκώνεται αμέσως όρθιος. Η όψη του είναι γελοία και βγάζει καπνούς από τα αυτιά. «Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις αυτό γαμώτο. Σου δίνω τρία δευτερόλεπτα να τρέξεις, γιατί ω, ειλικρινά έχεις πεθάνει!» ... Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο^^

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

Ιστοριουλες για να σας κρατάν συντροφιά τα βράδια Τα πάντα αποτελούν προϊόν της φαντασίας μου και μόνο. Δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα διαβάστε με δική σας ευθύνη