BİLİMSEL GERÇEKLER

Reads 6,787
Votes 154
Parts 11

Reads 6,787
Votes 154
Parts 11

bilgi düşünce gerçek gerçekler şaşırtıcı

Merhaba,arkaşlar bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz 
Bu kitapta yazılan her şey bilimsel olarak kanıtlanmıştır.
İyi okumalarAll Rights Reserved

bilgi düşünce gerçek gerçekler şaşırtıcı

Table of contents

11 parts

#30düşünce

Content Guidelines

You may also like

Yırtık bir haritanın üstüne yönünü kaybetmiş bir pusula bıraktı. Kaybolduk. *** "Korkuyorum," dedim hislerimi dile getirip duvara yanaşırken. Azrail benliğimi benden çalacakmış gibi, ellerimi önümde çapraz yapmış ona inanmamam gerektiğini kendime söylüyor, bunu adeta bir zikir haline getiriyordum. "O da bana dokunmayacağını söylemişti, dokundu, kirletti beni." Zihnimdeki karmaşayla ona kâbuslarımdan parçalar anlatmaya başladım. "Üstüme çıktı," derken sesim kısılmıştı. "Sonra dudağımı öptü, kirletti beni..." "Sen kirli değilsin," dedi. "Ruhun tüm kirlerden arındı, Sedef. Lütfen, sana bir şey yapacağımı düşünme. Lütfen..." Yalvarır gibi kurduğu cümleler için puslanan zihnime "güven" kelimesini hatırlattım. Güven kelimesinin karşılığının olmaması hayatın bana "acı çek" deme şekliydi. Acı çekiyordum işte. "Güven!" diyordum ya içimden, adını sayıklıyordum ya geçmişimin, her an enkazın altında kalıyor, yaşamı hissettiğim her ana acıyı parmak uçlarımla kazıyordum. O, hep iyiliğimi isteyen, yaralarım tamamen iyileşsin diye ruhumdaki yara bantlarını tek tek çıkaran ve kendi ruhuyla dolduran adamdı. "Cihat," derken tarumar olan hislerim yüzünden sesim berbat çıkmıştı. Ben ailemin hayatını mahveden: annesini doğarak, babasını yaşayarak öldüren o kızdım. Ellerimde kan yoktu ama kaderim kanlı bir kalemle yazılmıştı. "Ben kime güvendiysem beni hep yarı yolda bıraktı. Sana güvenemem." Yüzündeki ifade değişmedi. "Peki," dedi yüzünde payidar olan kırık tebessümle. "Gözyaşlarını silebilir miyim?" "Ağladığımı neden düşündün?" "Körüm," dedi. "Hissiz değilim."

Sokaklarda büyüyen, her karışında bir yarası olan bir çocuktu. Ruhu yaralara ev sahipliği yaptığı bu sokaklarda bir gece yarısı şifa onun için gelmişti. "Abi buldum!" *aile kurgusudur 5 Ekim 2024 🤍

Kaldıramaz hiçbir kelime bu sayfaların hissini. Sebebi bu başlığın. Ya da kısaltımıysa eğer bu isim bütün olayın, Yalanmış O Kurdukların. Y. O. K. tamamen kişisel sorunlarımın verdiği hislerden oluşan kısa şiirler, belki siz şiir bile demezsiniz. bunlar aslında şiir değil, benim ta kendim.

وَلَسَوْفَ يُعْط۪يكَ رَبُّكَ فَتَرْضٰىۜ Rabbin sana istediklerini verecek, sen de râzı olacaksın. (duha | 5)

Miray sırların, yaşamın ve ölümün kilit noktası olan o kişi. Her şeyin başlangıcı ve belki de her şeyin sonu. 🗝️ 6 yaşında ailesi tarafından terk edilen Miray, yıllar sonra babasıyla karşılıyor ve böylelikle hayatında yüzleşmeye belki de hiç hazır olmadığı şeylerle yüzleşiyor. Miray, çok büyük bir oyunun döndüğünün farkında fakat o, oynamayı red ediyor. Yöneticiyi arıyor. Yönetici ise planını gerçekleştirdığinde, asıl yıkım ve oyunun o zaman başlayacağının farkında değil. Çünkü Miray, yalnız değil. En yalnız kaldığını sandığı anda bile. ❝Çığlıklarını duyuyorum. Yardımım için yardımın gerek, Kimsesiz.❞ . . . . Her okuyucuya hitap etmeyebilir.

Bir doğum günü partisinin sonunda en yakın arkadaşının öldürülmesi ile adalet ve intikam yolculuğuna çıkan Asil Han Evren, çıktığı bu yolculukta neler ile karşılaşabileceğini az çok biliyordu ama her şey bildiği gibi olmamıştı. Yanılmıştı, ilk kez değildi ama en güzeliydi. Adalet ve intikam terazisini dengede tutmaya çalışırken; bu iki duygudan daha tehlikeli bir duygunun eklenmesi ile birlikte tüm denge bozulmuştu. Terazi artık ölçmüyordu, görevi kalp ve beyin üstlenmişti. Peki, bu yolculukta gerçekler ortaya çıkacak mıydı? Asil'in amansız düşmanı her şeyi mahvedecek miydi? Hangi gerçek ortaya çıkardı bilinmezdi ama amansız düşman ile yapılan savaşta bir galip olmayacaktı. Mağlubiyetin ağır tadı, insanları yakacak ve yıkacaktı.

Ares, sert ve soğuk bir gençtir. Elzem ise dilsiz ve içe dönük bir çocuktur. Sınıfa yeni katıldığında, Ares ona mesafeli yaklaşır, ancak Elzem'in naif ve sabırlı tavırları zamanla Ares'in kalbini yumuşatır. İki zıt karakter arasındaki bu ilişki, birbirlerini anlamaya ve içsel yaralarını iyileştirmeye yönelir. Ares, Elzem'in sessizliğinde kendi duygusal boşluklarıyla yüzleşirken, Elzem de Ares'in içindeki acıyı fark eder ve bir bağ kurarlar.

Kendi geliştirdiği bir uygulama sayesinde insanlara ulaşıp para karşılığında her türlü işi yapan, bu sayede şehir efsanesine dönüşen MK'nın yeni işi ünlü iş insanı Alaz Demiray'ın iş dünyasında yaptığı tüm yolsuzlukları ortaya çıkarmaktır. Kapak tasarımı @hestianinkalemi'ne aittir.

Her şey,bir erkeğin hapşırmasıyla ve benim"Çok yaşa!"diye bağırmamla başladı...

kediyisev: Her rüyamda varsın. kediyisev: Ama biliyorum biz asla bir olamayız. kediyisev: Çünkü sen aşka küskünsün. kediyisev: Benim ise çürük bir kalbim var. kediyisev: Ve sen Akgün ona rağmen kalbimde yer edinmeyi başardın.

AH VAR, AF YOK.

Yırtık bir haritanın üstüne yönünü kaybetmiş bir pusula bıraktı. Kaybolduk. *** "Korkuyorum," dedim hislerimi dile getirip duvara yanaşırken. Azrail benliğimi benden çalacakmış gibi, ellerimi önümde çapraz yapmış ona inanmamam gerektiğini kendime söylüyor, bunu adeta bir zikir haline getiriyordum. "O da bana dokunmayacağını söylemişti, dokundu, kirletti beni." Zihnimdeki karmaşayla ona kâbuslarımdan parçalar anlatmaya başladım. "Üstüme çıktı," derken sesim kısılmıştı. "Sonra dudağımı öptü, kirletti beni..." "Sen kirli değilsin," dedi. "Ruhun tüm kirlerden arındı, Sedef. Lütfen, sana bir şey yapacağımı düşünme. Lütfen..." Yalvarır gibi kurduğu cümleler için puslanan zihnime "güven" kelimesini hatırlattım. Güven kelimesinin karşılığının olmaması hayatın bana "acı çek" deme şekliydi. Acı çekiyordum işte. "Güven!" diyordum ya içimden, adını sayıklıyordum ya geçmişimin, her an enkazın altında kalıyor, yaşamı hissettiğim her ana acıyı parmak uçlarımla kazıyordum. O, hep iyiliğimi isteyen, yaralarım tamamen iyileşsin diye ruhumdaki yara bantlarını tek tek çıkaran ve kendi ruhuyla dolduran adamdı. "Cihat," derken tarumar olan hislerim yüzünden sesim berbat çıkmıştı. Ben ailemin hayatını mahveden: annesini doğarak, babasını yaşayarak öldüren o kızdım. Ellerimde kan yoktu ama kaderim kanlı bir kalemle yazılmıştı. "Ben kime güvendiysem beni hep yarı yolda bıraktı. Sana güvenemem." Yüzündeki ifade değişmedi. "Peki," dedi yüzünde payidar olan kırık tebessümle. "Gözyaşlarını silebilir miyim?" "Ağladığımı neden düşündün?" "Körüm," dedi. "Hissiz değilim."

More details