Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum. Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi... Severlerdi di mi?

i'm sorry, dave

Barış Alper:İlk mesajı hep erkekler atar o yüzden Siz:İlk mesajın 'Selamun aleykum ahmet abi' mi gercekten 💌 Barış Alper Yılmaz Hayran Kurgusu Bu hikayedeki tüm karakterler ve olaylar hayal ürünüdür.Hiçbir gerçeklik barındırmaz.

Opia, tanıdık ya da yabancı insanlarla göz göze geldiğimizde yaşadığımız, kendimizi savunmasız ve kırılgan hissetmemize neden olan bir duygu türüdür. Bu duygu, karşıdaki kişiyle bakışlarımız kesiştiğinde ortaya çıkan, iç gerginliğe ve ciddi bir duygusal duruma işaret eder. İnsanlar, genellikle bu duyguyu yalnızca kendilerine özgü bir his olarak algılar; ancak, büyük ihtimalle karşı taraf da benzer duygular içindedir. Başlangıç - 08.02.25

balimkaplan: Of hamileyim diyince mi bakasın geldi erenelmali18: Sabahın köründe manyağın biri bana baba oluyosun yazınca napmam gerekiyodu Eren Elmalı Texting Hayran Kurgusu. Bu hikaye hiçbir gerçeklik barındırmaz.

"Beş saniye? Çok saçma. Benim bir kadına ömrümü adayıp adamayacağımı o beş saniye mi belirleyecek?" "Ömrünü adamak zorunda mısın?" "Ben sevdiğim zaman bir ömür boyu onunla olmak isterim." ••• Aşık olmaman gerektiğini bildiğin kişiye kapılıp gittiğini hissettin mi hiç? Canın acıyarak, azap çekerek sevdin mi birini? Küllerinden doğup birbirlerinde kendilerini bulan, nefretten aşka dönüşen imkansızlıklarıyla Cihan ile Alya'nın hikayesine tanıklık et. 'αѕ̧k, ímkαnѕızα αѕ̧ıktır.'

"ateşle oynuyorsun barış alper..." Başını sallayıp gülümsedi, "ateşten korksaydım kendimi sana kaptırmazdım."

Ömer Ünal, gece klübü olan Pera'nın sahibidir. Uzun yıllar yöneticilik yapmış Kıvılcım Arslan'la yolları kesişir. Yasaklarla ve engellerle dolu bu yolculukta aşk nasıl galip gelecektir? Yepyeni bir #KıvMer hikâyesi.

ufak bir maceradan başka bir şey değildi.

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"