Acımasız Renkli Deniz

Sessizliğim kulak tırmalıyordu.Yalnızlığıma iğne atsam yere düşmezdi. Var oluşumun sessizliğiydi oysa her şey. Bilinirlik kavramlarını yok eden bilinmezlik durumları vardı akışı yavaş olan hayatımın.Susmak mı ? çareydi yoksa konuşmak için çabalamak mı ? Durum vahim. İnsani duygularımın yok olma nedeniydi iki ayaklılar,resmen bir hakaretti o dört ayaklılara. Ama ne çare yaşanılması gereken olaylar içinde boğuluyordum, hayallerde boğuluyordum bir bir kaçıyordu hayal kırıklıkları boğazıma kelimeleri yutkunamıyordum ve düşüncelerim durdurdu kalbimi yok oldum o anlam yüklü acımasız renkli denizde. Bilinirlik kavramım bilinmezliğe ebedi yol almıştı. Yokluğum varlığıma ağır basmıştı.