The Girl He never Notice
  • LECTURAS 171
  • Votos 1
  • Partes 4
  • LECTURAS 171
  • Votos 1
  • Partes 4
Continúa, Has publicado sep 13, 2015
Madalas ko siyang titigan sa malayo
Sa tuwing nakikita ko siyang ngumingiti bumibilis ang tibok ng puso ko
Minsan gusto ko siyang lapitan
Gusto kong sabihin sa kanya na gusto ko siya
Kaso wala akong lakas ng loob na umamin
Hindi ko kaya.

Alam ko namang hindi nya ako mapapansin
Kaya hanggan pasulyap sulyap na lang. 
Pagtitig nalang sa kanya sa malayo.

Yun lang naman ang kaya kong gawin eh.

Sino nga naman ba ako??

Ako lang naman ang babaeng minsan niya ng tinulungan.
Sinungitan!
Nakalimutan!
Nagkagusto sa kanya.
Walang napala.
Higit sa lahat
Hindi niya napansin!!
Todos los derechos reservados
Regístrate para añadir The Girl He never Notice a tu biblioteca y recibir actualizaciones
O
Pautas de Contenido
Quizás también te guste
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (To be published) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (To be published)

53 Partes Concluida

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.