BABASIZ

kücük sevecen hayata sadece oyun gözüyle bakan bir kız cocuğuydum ben taaki o ana kadar ,evet o an gözümün önünde babam vardı.Ama ben daha önce babamı böyle görmemistimm. Belki de anlamıştım bayramdan 1hafta sonra babami son görüşüm olacağini. Ve yeni bir gün oldu babam ve annem hastaneye samsuna gitti ,gitmeden önce yazdığı bir şiri birakmisti bana belki o da hissetmisti. Annem eve dönmüştü ama tek başina, sabah yeniden gidecekti. Nedense o akşam icimi bir huzursuzluk kapsamışti ama yinede uyumuştum. Uyandiğimda etrafimda bir sürü kadin anlamadimm.Annem ölmeden 5dakka önce konuştum deyince anladim, babam ölmuştü cünkü annem sadece babamla konusurdu.