Hi I'm Jack, 17 years old ang cute na prinsesa ng aming pamilya. Meron akong prinsipe, si Jordan. Kuya Jordan, sa katunayan. That's right, siya kasi ang natatangi kong Kuya dahil sa dalawa lang kaming magkakapatid. Mahilig ako sa kulay green kaya malapit ako sa kalikasan. Gusto ko rin ang pagpipinta at dito ko naibabahagi ang pagpapahalaga sa kalikasan.
Hindi naman ako gaanong matalino, sakto lang. Mas gifted at focused academics si Kuya Jordan. Paborito ko naman ang subject na may koneksyon sa arts, obviously.
Sina Daddy Carlo at Mommy Hazel ay engineer at guro. Hindi sila strict, para sakin pareho silang sweet. Pero hindi kami lumaking spoiled sa kanila. Sa katunayan, pinalaki nila kaming punung-puno ng pagmamahal. Palaging out of the country si Dad pero hindi naging dahilan yun para mabawasan ang pagiging malambing nila ni Mom dahil si Mom ay certified na maintindihin.
To complete my name, I am Jackelyn Perez ... a.k.a Jack. :)
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.