Erçil; üniversite okumak ve hayallerini gerçekleştirmek maksadıyla geldiği İstanbul'da aşkı da bulacağını nereden bilebilirdi?ilk kez böyle duygular içerisindeydi...Kalbi bir adamın yanında ilk kez bu denli çarpıyordu.Sürekli yanında olmak,ona göz ucuyla bakan kızları dünyadan silmek istemek normal değildi.Şimdi ne olacaktı?
***
O an ; kalbim ve tüm benliğim,ondan başka herşeyi, herkesi yok sayıyordu...İnsanlar mı?Umurumda değillerdi,hepsi aptaldı.Ruhum zincirlerini zorluyordu,canım yanıyordu.Neden yüzüme bakmıyordu?Bir cevap bekliyordum.Kalbim artık normal hızına dönmüştü,kocaman gözlerim normale döneli de çok olmuştu.Şimdi;Sebebi ne bilmem lazımdı.Bir damla umut ya da sonsuz umutsuzluk için...