Mavi gözleri yaşlarla ıslak olmasına rağmen kalbi ve ruhu bir çöl kadar kuru ve ıssızdı. Mutluluğa ulaşmak için çırpınan kanatları yeni bir engele takılmıştı. Elime bir kitap verdi. Tam 365 sayfaydı ve, bizi anlatıyordu. "Her gün bir sayfa okumanı istiyorum,"dedi. Gözyaşları yanağını ıslatarak boynuna ulaştı. Ağlamamak için direndim ancak nafileydi. Onu sıkıca kendime çekerek cenetten bir parçaymış gibi hissettiren kokusunu içime çektim. Bir süre ağladı, ta ki cümlesine devam edecek gücü kendinde bulana kadar. "Ve bitirdiğinde," dedi. Devam etmesini istemiyordum çünkü sözcükleri kalbimde asırlarca kapanmayacak bir yara açacaktı. "Ben sonsuz bir yolculukta olacağım."All Rights Reserved