Birkaç hatıra, peluş bir oyuncak, sahipsiz sözler ve acı bir yalnızlıktan başka kalan hiçbir şey yoktu. O artık bir yabancıydı ve o artık sonsuza dek benim en büyük pişmanlığımdı. Kaybetmekten korktuğum şey kaybettiğim en önemli şey olmuştu. Bugüne kadar tek büyük bir yenilgim oldu. O da tüm hayatıma mal oldu. Zaman akıp gidiyor, giderken yanında bir şeyler götürmekten de geri kalmıyordu. Peki şimdi zaman ne götürecekti veya ne getirecekti? Zaman ilaç mı olacaktı, zehir mi? Zaman yaramı deşecek miydi, yoksa merhem olup saracak mıydı?