YABANCI VE İSİMSİZ - " İKİZ YILDIZLAR "

Kuru bir yaprak gibi kopmuştu dalından kadın, yalnızlığın esaretinde çaresiz ve yorgun gibiydi. Aşkın her vurgununu rüzgarın sert esişlerinde yemişti. Güzün ayrılık melodisini toprağın tuşlarında çalıyordu. Şarkılar eylül ezgiler ekim sözler kasım misaliydi. Ve kışın ayaz esintisi üşütüyordu parmaklarını. Sarılarak ısıtacak ne bir kol ne de bir kucak bulabiliyordu. Aldanmışların Ârz'ında yoksulluğa doğru ilerleyen zamanın yelkovanı gibi ardından akrep takip ediyordu kendisini uğursuz geçen Aralık akşamlarının son saatlerinde. Ve yıllar başlangıçtan sona devam ederken. Martın son demlerinde tanıştı Adamla. Hiç farkında değildi. Nisanın son saatleri zamanında bir yağmur gibi yaşam olup kadına hayat vereceğini.

Adam mazisinin yorgun ve yalnız prensi gibiydi. O da acıların ortasında duruyordu. Vurgun yemişti her mevsim ve her ayın miladında. Ta ki kadının gözlerine bakacağı o büyülü âna dek!