ADAM / ZÜLEYHA SABRI GİBİ

Bir masalın sonu bir hikayenin başı veyahut bir romanın kapak resmi ya da bir kitabın ön sözü neler anlatır neler söyler yüreğimize bilemeyiz bazen. Evet, bir hikaye daha böyle başlamıştı aslında.
Devrim misali yer yerinden oynatan bir hikayenin sonu aslında baştan belliydi. Hayır olamaz diye verilen bir cevabın ardından gelmişti kadın adamın yanına. Sanki geleceği hisseder gibi "Hayır!" denilmişti.
Ve adam yıkılmıştı oysa o an, sanki geleceği hisseder gibi dökmüştü yaşlarını yoksulluğa ve dipsiz kuyuların eşiğine. Ağlamak bir hüsran tanesi gibi olmuştu ona ve ağıtlar yakıyordu yüreğinde ve söylüyordu bir yalnızlık şarkısını içinden bağrından gele gele söylüyordu. Sanki bir daha hiç gülmeyecekmiş gibi koparıp atıyordu yüzünden gülümseyişlerini.
Evet, doğru ya ne olmuştu aslında. İlk hayırdan sonra ne olmuştu bu iki yabancı insana. Aslında sevdiler birbirlerini. Kadın yanıldığını anlayıp dönmüştü adama ve "erkeğim" demişti. Sevdayı bir ömür gibi sürmek istemiştiler.