AzRa

Tanınmış, ünlü şirketlerinden birisine bağlı bir birimde, oldukça önemli bir görevi vardı. Yirmili yaşlarından büyük göstermiyordu. Onunla önce iş gereği konuşuyordum. Kısa sürede çalışkanlık ve zekâsını takdir ettim.

Sıradan kızlara benzemiyordu. Konuşurken insanı büyüleyen, tüm dikkatleri üstüne çekmeyi başaran kendisine has mimikleri vardı. İsmi de en az dış görünüşü kadar sıra dışıydı. Azra… Meleklerin isimlerinden birisiymiş. Ölüm meleği...

Gerçekten de insan olamayacak kadar özel bir varlık gibiydi. Zekâsıyla, espri anlayışıyla, hemen her şeyi anında kavrama becerisiyle tek kelimeyle büyüleyiciydi.

Kısa süreli tanışmamıza rağmen, çarçabuk dost olduk. Onunla sohbet etmek için sabırsızlanmaya başlamıştım. Artık hayatımın tek bir amacı olmuştu. O da Azra'yla buluşacağım zamanları beklemek. Sanki o arada her ne oluyorsa yaşamıyor gibi hissediyordum. Azra'yla buluşuncaya dek hayatı erteliyormuş gibi tuhaf bir hisse kapılmıştım. Yaşam sadece onun yanında, yakınındayken var, uzağında yoktu.

İstanbul’a görevim gereği gelmiş, Azra ile yine görevim sayesinde tanışmıştım. İzmir’de yaşıyordum. Aldığım seminerin süresi dolmak üzereydi. İzmir’e gitme vaktim yaklaştıkça içimi kemiren rahatsızlıklar başladı. Azra olmadan ne yapacaktım? Eski hayatıma kaldığım yerden devam edemezdim. Bu kız beni kendisine esir etmişti. Onu seviyordum. Hayır, sevgiden çok daha ötesi, ona tutkuyla bağlanmıştım. Bu ilk kez oluyordu. Daha önce hiçbir kadına gözlerimi kör edecek kadar tutkulu duygular beslememiştim. Kokusunu duyar duymaz, ayaklarım yerden kesiliveriyor, bambaşka bir dünyanın kapısından içeriye giriyordum. Gerçek olamayacak kadar sihirliydi.