Noong unang panahon ang Pilipinas ay pinagpala ng isang sanggol na babae na pinangalanang "Filipinya". Sa kanyang pakikipagsapalaran at paglaki, alamin natin kung paano nya nabuo ang pagmamalaki sa lahing Pilipino, pagkamakabayan at diwa habang nagbibigay ng inspirasyon sa iba.
Sa pakikipagsapalaran ni Filipinya ay kasama niya ang kanyang malalapit na kaibigan at pamilya habang kinakamit niya ang tagumpay, husay, at tiwala sa sarili. Hindi nagtagal, naging inspirasyon siya ng lahat ng tao sa Pilipinas.
Sa isang liblib na baryo malapit sa Enchanted River sa Surigao del Sur, silangang bahagi ng Mindanao, Philippines. Sa bukid kung saan ang mga bubuyog ay gumagawa ng pulot, maraming pinya, saging, niyog, Sampaguita, at iba pang prutas na matatagpuan sa Pilipinas at syempre mga isda at iba pang produktong pandagat.
Filipinya - pitong taon hanggang labing dalawang taon sa unang bahagi ng kwento. Pinangalanan siya ng kanyang ama na Filipinya dahil sa kanyang nakakatuwang buhok na parang Pinya. Hilig niya ang pagkanta, ngunit hindi siya nabiyayaan ng magandang boses. Gayunpaman, lumaki siya na isang maawain at masipag na babae.
Coco - kaibigan ni Filipinya, itinuturing niya na parang kuya, matanda sa kanya ng 3 taon. Coco ang tawag sa kanya ng mga tao dahil sa kanyang ulo na parang "coconut". Magaling siyang kumanta, pangarap niyang bumuo at mamahala ng isang banda.
Treet - matalik na kaibigan ni Filipinya, mag kasing edad sila, matangkad siya na "parang Tree", kaya tinawag siyang "Treet." Bagama't ang mga babae ay hindi nakakagawa ng pinakamahusay na desisyon, meron paring leksyon na matututunan.
Spud - nakababatang kapatid ni Filipinya ng isang taon. Maliit lamang siya, ngunit magaling ang memorya, at nangangarap siyang maglaro sa PBA baling araw.
Nanay at Tatay ni Filipinya - nagturo kay Filipinya ng mabuting asal at kaugalian.
Lolo at Lola ni Filipinya - makabayan, at nagturo sa kanilang pamilya tungkol sa kaysayan ng Pilipinas.
May taong para sayo sabi nga ng lola ko ang bawat isa sa atin ay may nakatakda, nakatakda sa isa't -isa upang patunayan ang salitang pagmamahal....
"Handa na ba ang liham nyo"? Tanong ni Miss Girlie ang aming pretty chubby na Filipino Teacher
Marami akong mga kaklase na naghiyawan, nagtuksuhan, kinilig nag papadyak sa “kuryente feeling” na sinasabi nila. Pero ako… pasmadong kamay at nangangatog na tuhod ang nararamdaman .
"Ok, I-claclarify ko lang ang gagawin natin ngayong araw,itong pagbibigay ng liham ay included sa ating lesson binigyan ko lang ng "twist" kasi kayo na rin ang nagsabi first year pa lang kayo pinag-aaralan nyo na ang lesson tungkol sa liham pero ngayon bibigyan natin ng “kilig”. Kilig hindi para mag-asawa kayo ng maaga hah? Kuha nyo ba?!" Ang mala- Miss Minchin na boses ng aming Filipino teacher.
"Gagawin natin ito para maiparating yung mga gusto nyong sabihin sa inyong “crush” ayieee… pati tuloy ako kinikilig. "Mag ti-time travel tayo kung paano mag-usap at ipahatid yung mga liham noon. Kuha nyo ba?!" Tanong ulit ni Miss Girlie
"Opo"!!! Sigaw naming lahat
"Yes Miss Girlie ready-ing ready na kami game na!" Sigaw ni Tristan ang atat kong kaklase
"O Edi ikaw na mauna" hirit ni Miss Girlie kay Tristan
"Ayoko ko po Miss! Pang “finale” tong’ liham ko" sabi ni Tristan na napaka yabang!
"Okaaayyy Sino ang maglalakas ng loob para basahin ang kanilang liham?"
Walang nagsitaasan ng kamay, tumiklop na parang mga tuko sa kanilang mga upuan sino nga ba ang gustong mabuking ang kanilang secret tungkol kung sino ang kanilang “crush ” ” type” or ano pa mang label o tawag nila.
"Aba! Paano tayo matatapos ng maaga hah?! May practice pa kayo ng “Noli” after nito!"Sabi ni Miss Girlie
"Hoy! Mga kapalmuks dyan! pumunta na kayo sa harapan! Bilisan nyo na ang aarte ninyo" Sigaw ni Ralph ang COCC ng klase
Sige na nga ako na! Ang duduwag ninyo!