Babamın prensesi olarak büyümüştüm,ve zamanla sahaların kraliçesi olmayı başardım.Küçük bir kızken “prenses olmak için prense ihtiyacım yok.Benim babam zaten kıral” derdim.Evet,prense ihtiyacım yok,ama babam da kıral değil.Ben.Ben kıraliçeyim.Bana prenses olmak yetmezdi.Yetmemişti.Ve çirkin tırtıl,kozadan ihtişamlı bir kelebek olarak çıktı.Siyah kelebek,koacaman kanatlarıyla göz kamaştırıcı olmayı başarmıştı.
**
“Mükemmeldi.Kelebek gibi süzülüyordun.”Dediğnde şaşkınlıktan açılan ağzımı kapatmayı akıl edebilmiştim.”Ama bir hüzün vardı haraketlerinde”dedi dudağını sol tarafa doğru büzerek“şeyy”Birkaç saniye sessizlik kapladı salonu.”ah buldum”dedi parmağını şıklatarak.”Kelebek gibiydin...siyah kelebek..”
Falcı numarası yerine Rus Mafyasına yazmak hayatın bana oynadığı bir oyun muydu?
Belki de aşkın tatlı olmayan bir tesadüfüydü...
Mafya Bey; Küçük bir kız çocuğu olduğun için sana karışmıyorum Alya.
Mafya Bey; Ama biraz daha ciddiye alınmazsam sana bunu göstermekten çekinmeyeceğim.
Alya; Tamam üç deyince inanıyorum mafya olduğuna.
Alya; 1, 2, 4
Alya; İnanmadım.
Alya; Pabucumun Mafyası.
***
10.06.2024🎀
#1 Rus
#1 aksiyon
#1 romantik
#1 kısahikaye
#1 Türk
#1 okul