Evidence of the Odd Pattern
"Everything has its limitation." Yan ang huling narinig ko sa mga magulang ko bago sila nabura sa mundong kinagagalawan nating mga tao.
Sabi nila, lahat daw ng ginawa ng panginoon ay may katapusan kahit pa ang mga tao. Lahat nagtatapusan sa kamatayan ngunit ang bawat isa't isa atin ay may kanya kanyang paraan kung paano mamamatay. Ngunit kung ako ang tatanungin mas pipiliin kong mamatay na lang nang dahil sa baril. Once kasi na pinatay ka gamit ang baril isang iglap lang mabubura ka na sa mundong ibabaw ng hindi naghihirap at nagtitiis ng sakit. Kaysa naman sa mamamatay ka dahil sa sakit na nararamdaman mo. Habang tumatagal unti unti kang pinatay at pinapahirapan ng sakit mo at kahit ang mga mahal mo sa buhay ay unti unti na ring silang nahihirapan at nagdudusa dahil sayo. Mas lalo pang mahihirapan ang mga pamliya mo.
Ngunit bakit ganon? Kung ano pa yong ayaw kong mangyari, 'yon pa ang nangyari sa akin. Walang awa niya akong pinatay. Unti unti niya binubunot ang kaluluwa ko sa aking katawan.
Akala ko ba panginoon lang ang may kayang tumapos ng isang buhay ng tao ngunit bakit ganon? Nagkamali ata ang mga magulang ko dahil hindi panginoon ang tumapos sa buhay ko kundi isang alipin lamang ng panginoon.
Ako si ako.
Kasama ako sa mga estudyanting pinatay ng demonyong intinuring namin na kaibigan.
Sino ba siya?
Bakit ba siya pumapatay?
Ano bang dahilan niya?
Well, You will find out soon.
Ito ang kwento na punong puno ng patayan, pagdanak ng dugo at paghihiganti. Kung anong ginawa mo noon 'yon din ang babalik sayo ngayon. Hindi mo matatakasan ang nakaraan because the past cannot be changed kaya humanda ka na dahil nandito na siya para maghiganti. Hindi mo matatakasan at hindi mo matataguan.
Humanda ka na dahil ikaw na ang susunod sa mga papatayin niya.
