Günler Sonra... ( İlâh ~ Mizâh ) 1.Kitap

İçinden bir kere daha arabasının bozulmasına lanetler yağdırırken. kış ayının verdiği soğuk havayla içi ürperirken , daha sıkı sarıldı kabanına bu kötü adam.

Yeryüzüne yayılan namıyla gücüne güç katarken. soğuk kanlı duruşuna rağmen içi sıcacık , sevgiye yoksun bir adamdı bu kötü çocuk.

küçükken yetimhaneye bırakılması fazlamı ironi. Ama öyle. Bırakıldı. Daha 8 yaşındayken yetimhanenin yaşlı müdüresinden gördüğü gaddarlık ile böyle soğuk bir adam olmuştu. yüreği fakir gönlü sert olan adamın.

Yürüdüğü caddelerde onu tanıyan insanlar korkuyla kenara çekilip bu hızlı adımlarla yürüyen yakışıklı adama yol verirken bir cafe'nin önünde duraksama sı, sadece bu ilâhi sesti. Duraksadı ve ağır bir biçimde kafasını cafe'nin içine doğru döndürmesiyle nutkunun tutulması ve hikâyenin başlangıç zilini duymasıyla derin bir nefes alması yetti...
yanı...
öyle umuyordu... Bu ilâhi sesiyle cennet şarkılarını söyleyen kişiye bakarak...