KAYIP KRALLIĞIN KAYIP VELİAHTI
10 parts Ongoing Ben, beni yakan güneşe, inanmadığım bir tanrıya ve nereden geldiğini bilmediğim kehanetlere dua etmek zorunda bırakılıyordum. Yakılıyorduk, parçalanıyorduk, sis tarafından yutuluyorduk. Binlerce asır önce gökten yeryüzüne düşen ve göğün tamamen bir boşluktan ibaret olmasına neden olan tüm yıldızlar sanki hâlâ düşmekteydi, çünkü ben karşıma baktığımda yangınlar, buharlaşan denizler ve taşan yanar dağlar görüyordum. Neresi olduğunu bilmeden, gerçek tanrının çoktan terk ettiği ve güneşin ısıtmayı bıraktığı bu diyara gelmiştim ve işlediğimi bilmediğim günahların gazabına uğruyordum. Bileklerimiz kelepçelerin içinde hapsoluyordu. Masumların boynu urgana kıstırılıyor, bedenleri ateşle yakılıyordu. Geçmişte gizlenen deniz şimdi dayanamayarak taşıyor, belki de bir zamanlar boğulan bedenler ve diyarlar tekrar doğuyordu. Eski parşömenler derdi ki, iki beden göğe yükseldiğinde, kızıl saçlar, ay ve güneş gözler ortaya çıktığında hikâye biter.
Ben, kendimi ateş sanırdım, oysa bir avuç külmüşüm. Okyanus bilirdim, oysa kurak çölden ibaretmişim. Şimdi göğe bakıyorum, sadece koca bir boşluktan ibaret. Gökyüzünde derin çığlıklar kaldı, biliyorum, ama biz onları duyamayacak kadar alçaktaydık. Ölü bir annenin mezarında doğmuştum, farkındaydım. Fakat beni mezardan kimin çıkardığını bilmiyordum. O yüce gördükleri toprak, daha ölmeden beni gömmeye çalışıyordu, belki de kendimi kurtaramayacaktım.
...
"Yeminler olsun,
Sis bizi yutmasın.
Işık bizi saracak,
Karanlık bizden kaçacak.
Lanetler şahit olsun.
Sis bizi yutmasın.
Toprak bize iyi davransın,
Ölülerimizi saklasın.
Güneşin yansımaları,
Yüce toprağın içine gömdükleri,
Ve ateşin sarıp sarmaladıkları.
Lanetler şahit olsun ki sis bizi yutmasın."
__
HERKES KOZMOSA IŞIK VERMEK İSTER SERİSİNİN 1. KİTABIDIR.
KİTAP YAZIM AŞAMASINDADIR.