Annabel Lee

"Annabel Lee", ABD'li şair ve yazar Edgar Allan Poe'nun yazdığı son şiirdir.[1] 1849'da yazılan şiir aynı yıl, Poe'nun ölümünün hemen ardından yayınlanmıştır.

Poe'nun pek çok şiiri gibi bu şiirin de teması güzel bir kadının ölümüdür.[2] Şiirin anlatıcısı, daha çok gençken Annabel Lee'ye aşık olmuştur. Bu aşk öyle güçlüdür ki melekler bile kıskanır. Annabel Lee öldükten sonra bile anlatıcının aşkı son bulmaz.

Şiirdeki Annabel Lee'nin ilham kaynağının kim olduğu konusunda çeşitli tartışmalar bulunmaktadır. Pek çok kadının adı geçse de, en makul adaylardan biri Poe'nun eşi Virginia Eliza Clemm Poe'dur.

Şiirin anlatıcısı, yıllar önce isimsiz bir "deniz ülkesinde" Annabel Lee'ye aşık olduğunu anlatır. Çok genç olmalarına rağmen yüreklerindeki aşk ateşi öyle yoğundur ki melekler onları kıskanmaya başlar. Annabel Lee - anlatıcıya göre - bu yüzden nazara gelir ve ölür. Buna rağmen aşkları yaşamaya devam eder. Anlatıcı ruhlarının hâlâ bir arada olduğuna inanmaktadır. Her gece Annabel Lee'yi hayal eder ve gözlerinin parlaklığını yıldızlarda görür. Geceleri genç kızın deniz kenarındaki mezarına gider ve orada yatar.

"Kuzgun (The Raven)", "Ulalume," ve "To One in Paradise" gibi pek çok şiire benzer şekilde, bu şiir de Poe'nun favori teması üzerine kuruludur: genç ve güzel bir kadının ölümü.[2] Bu tema Poe'ya göre "dünyadaki en şiirsel konudur."[3] Poe'nun diğer eserlerindeki kadınlar gibi, Annabel Lee de erken yaşta evlenir ve bir hastalığa yakalanır.[4] Şiir, sıradışı derecede güçlü bir aşka odaklanır.