Winterkou

"Hij gooit zijn hoofd naar achter en legt zijn oren in zijn nek. Even later volgt ook de rest van de roedel zijn voorbeeld. Ik ook. Acht prachtige tonen klinken door het bos en voor even lijkt de winter niet te bestaan. Wij laten het hele bos horen dat wij er zijn. Ik herken zijn mooie huil. Hij is laag en zacht, een melodie van zorgzaamheid en liefde.
Ik sluit mijn ogen en geef me over.
De winter is voor even van ons."