No Happy Ending
  • Reads 182
  • Votes 0
  • Parts 7
  • Reads 182
  • Votes 0
  • Parts 7
Ongoing, First published Apr 13, 2013
Ang hirap bitawan ng taong sobrang mahal mo. Yung taong inakala mo makakasama mo pang habang buhay. Yung taong minahal mo, higit pa sa sarili mo. Yung taong handa kang magpaka kumbaba wag lang siyang mawala sayo. Kaso minsan mahirap talaga ,. ang hirap mag hold-on. Kahit pa sabihin mong “kaya ko to” dadating din sa puntong susuko nalang tayo. Bibitaw. Dahil siya mismo binitawan ka na. Ganun naman talaga ang buhay e. there’s NO HAPPY ENDING. It doesn’t exist. “Kahit walang HAPPY ENDING. Kahit alam nating imposible yon mangyare, I promise you, I’ll make sure every day that you’ll spend with me you’ll be HAPPY"
All Rights Reserved
Sign up to add No Happy Ending to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.