Adam sevdi, çok sevdi. Fakat kadın bunu görmedi. Bir gün adam dikildi kadının karşısına: Seviyorum, sonsuzluk kadar seviyorum, dedi. Kadın güldü, inanmadı. Adam inandırmak için her şeyi yaptı. Sonra kadın düşündü, düşündü. Kadın düşündükçe adam umutlandı. Sonra kadın dedi ki; " Ben düşünmekten yoruldum, benim yerime de düşünür müsün? Benim yerime ilgilenir misin insanlarla, yalanla, ihanetle, yalnızlıkla? Geceleri birdenbire bastıran sağanak yağışlı korkuları alır mısın yamacımdan? Gündüz gözüyle sevemiyorum kimseyi. Yüreğimdeki bu düğümü çözebilir misin? " Adam güldü. '' Sen iste ben, sen olurum. '' 〤 〤 〤 〤 〤 〤〤 〤 〤〤 〤 〤〤 〤 〤〤 〤 〤〤 〤 〤〤 〤 Kadının yaraları okyanuslar kadar derin, ama adam daha önce hiç deniz bile görmemiş.