BİR YUDUM ŞİİR

Gökyüzündeki en güzel yıldız olacaktı
Ruhunu özgür bırakacaktı artık
Son kez açmak üzere kapattı gözlerini
Yasemin kokulu papatyalarını düşündü
Sonra küçük bir gülümseme
Derin bir nefes çekti içine
Önce gökyüzüne sonra yere baktı
Tek bir papatya kalmıştı yapraklarını saymadığı
Belki dedi, belki... bu sefer olacak
Kopardığı son çiçek olduğunu bilmeden
Yapraklarıyla oynamaya başladı
Ve tüm yapraklar bittiğinde
Papatya bile ağlıyordu, fark etmedi
Ve işte tekrar gülümsedi
Etraf da yasemin kokusu
Her zaman ki gibi papatyayı cebine koydu
Ve dedi ki'Ne yani bir yaprak daha olsaydı,sevecek miydi?'
Sonra...sonrası yok. Çünkü artık o, özgürdü...