"Bazen hayatta kalabilmek için aklını öldürmen gerekir."
***
Ruhumun gözlerine baktım kederle. Bu gözlere her baktığımda hissettiğim hüzün, tarif edilemezdi. Kalbim derbeder, zihnim alkol komasında; uyuşuktu. Yüreğim dolanıyordu, serseri sınırlarda.
Ulan ben aşıktım be. Bu adama delice, nefretle, hüzünle, şefkatle aşıktım.
Bu adam uğruna, nefret ede ede ölürdüm. Ben bu adam için hayatımı hiçe sayar, bensizliği ona armağan ederdim.
Çünkü biliyordum, bu adam; benim güzel ölümüm, benim deli ruhum, benim acı efkarım, şişemin dibindeki son rakım, masamdaki son mezem, zihnimdeki yarık, kalbimdeki bıçak, bu adam benim gönül yaram; bu adam beni sevmezdi.
××
Ölüm yakındı. Ölümün yakın olduğunu hissediyordum.
××
KARANLIK ZİHİNLER ve SON VURUŞ.
23.10.15
Çok istediği bölümü kazanmak için çok çalışmış ve sınav sonucunun açıklanmasını büyük bir sabırsızlıkla bekleyen genç bir kız.
O çok beklediği sonucun açıklanacağı günün gecesi, sadece eğitim hayatını değil, tüm yaşamını etkileyecek olaydan bihaberdi.
⏳
"Ben seni tanımıyorum," dedim, soğukça.
"Tanıyacaksın," dedi, sakince. Konuşma tarzında beni rahatsız eden bir şey vardı. "Daha çok zamanımız var."