Yaprakların ağaçlardan usul usul döküldüğü bir sonbahardı. Her sonbahar böyle olur. Ama bu sonbahar başka. Bu sonbahar ciğerlerimi delip geçiyor. İnsanlarda böyle değil mi? Hayatımıza hiç bişey olmamıs gibi girip hiç bişey olmamıs gibi süzüle süzüle gidiyorlar. Bu sonbahar acılı bir sonbahar olacak, sancılı bir sonbahar olacak.
Hayatımdaki en değerli insanı alan bir sonbahar bu sonbahar. Oda bu yapraklar gibi süzülüp gitti hayatımdan, "bir sonraki hayatımızda mutlaka tekrar tanışalım,seni bekliyor olacağım." diyerek. Devam etmeliyim dedim sonra kendime. Hayallerime, onun bıraktığı alışkanlıklarıma devam etmeliyim.
Geçen sonbahar bu bankta oturup beraber izliyorduk yaprakların ağaçtan teker teker düşüp süzülüşünü. Şimdi yukardan izliyor mudur beni? Gülümsetiyor mudur onu anılarımızı hala unutamamıs olmam? Dünya, eğer beni izliyorsan, "birgün mutlaka tekrar buluşacağız, o gün daha çok özleyen ben olacağım." dediğimi duyabiliyor musun?
Sen beni her zaman duyarsın.