HET LEVEN IS EEN SPEL EN IK WIN ALTIJD

PERSBERICHT

Op 11 november 2012 verscheen Het leven is een spel en ik win altijd. Een zeer actuele en aangrijpende roman over een hele gewone, slimme jongen, die alles mee had, maar toch ver afgleed.

“Je kan me 3 weken opsluiten, 3 maand, of 3 jaar. Ik zal nooit veranderen, nooit!”. Zo begint de roman Het leven is een spel. Het is het verhaal van Robert, een gewone jongen, leuk koppie, sportief, slim. Opgegroeid in een heel normaal, liefdevol gezin. Capabele ouders, lieve broer en zussen, veilig nest. En toch gaat het mis met Robert. Zo mis dat hij op zijn 17e al een veroordeling wegens diefstal met geweld, bedreiging met het leven en meer op zijn naam heeft staan.

Het leven is een spel laat scherp zien hoe onafwendbaar zijn toekomst was en is. Het is het aangrijpende verhaal van een moeder die zielsveel houdt van haar kind, die hem een veilige jeugd biedt, maar toch machteloos moet toezien hoe haar zoon keer op keer foute keuzes maakt, de foute opties kiest. Omdat ‘het is zoals het is, hij is wie hij is’, zoals ze schrijft.

Dat maakt het verhaal herkenbaar. Voor ouders, die allemaal proberen hun kinderen een sterke basis te geven. En voor jongeren, die zich in meer of mindere mate herkennen in Robert. Met als enige verschil dat zij veelal wel de goede keuzes maken, de juiste afslag kiezen.

Het is ook een verhaal over de onmacht van de Nederlandse jeugdzorg. Waar professionals soms onvoldoende professioneel blijken, waar hulpverlening soms vergeet waar het om gaat: hulp geven aan jongeren in een kwetsbare positie. Dat maakt Het leven is een spel zeer actueel. Omdat scherp wordt beschreven waar Jeugdzorg tekort schiet, waar Jeugdzorg faalt.

Het verhaal is niet af, het einde is open. Omdat niemand weet hoe het verder gaat met Robert. Hoe graag je dat ook, na het lezen van dit boek, zou willen weten.