'Jij klootzak! Hoe durf je mijn zusje zo te beschamen!' Ik schreeuw het in zijn gezicht en het gefluister om ons heen begint en ik weet dat de roddel fabriek begonnen is. Nu beginnen zijn ogen te glimmen en begint hij een lachje op zijn gezicht te krijgen. Die klootzak vind dit nog amusserend. Ik moet me inhouden om hem niet nog een klap te geven. 'Het was niet serieus. Damn, ik gebruikte haar alleen om jou boos te zien.' Mijn mond valt open. Waarom zou hij dat doen? Alsof het allemaal een spel is. Je speelt niet zomaar met de gevoelens van een persoon. En al helemaal niet als die persoon familie van mij is.
Het volgende ogenblik maakt mijn vuist contact met zijn gezicht en vliegt hij naar achteren tegen de kluisjes aan. Ik negeer de pijn in mijn vuist en kijk naar het hoopje ellende op de grond die nu zijn gezicht vast houd en met een agressieve blik opkijkt.
'Je hebt je zin. Ik ben boos. Nee ik ben woedend en jij, zielig figuur, hebt er een vijand bij. En reken er maar op dat ik je vervloekte leven hier ellendig ga maken.'
Selene heeft nooit leren leven. Ze zit altijd op haar kamer omdat ze nooit vrienden heeft gehad. Nu ze de meest gerespecteerde meisje van school is moet ze leren veranderen. En precies op dat ogenblik komt er een nieuwe leerling bij haar in de les. Maar wat ze niet had verwacht was dat ze deze knappe jongen zou gaan haten binnen een dag. En wie kan haar nou beter helpen veranderen dan haar vijand?
Een verhaal over veranderingen, liefde, pijn, geluk en verraad.