Umutlarımı yeşerten adamın tüm umutlarımı karartması, en güzel duyguları yaşatan adamın bir o kadar da kötü duygular yaşatması, aşkı sevdiren adamın aşktan nefret ettirmesi. Tüm herşeyi onda yaşamış olmamda onu unutmama engel olucak sebeplerden biri sanırım. Herşey de onun aklıma gelmesi de hayatın bana karşı olan götlüklerden sadece bi tanesi. Radyoda çalan müzik, yürüdüğüm sokak. Herşey bana onu hatırlatıyor. Alzheimer olsamda unutamıycağım birisi o. Tüm duygularımın ağzına sıçanda o. İlk elimi tutan, ilk sarılan, ilk kokusu üzerime sinen, ilk öpücük, babamdan sonra ilk aşk. Herşeyim onunla. Bi insan ilkini nasıl unutabilir? Gün geçtikçe umutlarım biraz daha kararıyo. Sanırım şuan çıktığı kızla ciddiler. Ve inanın bu o kadar çok koyuyo ki. Sevgilisine " bi ömür boyu gülüceksin" demiş. Sanırım ona aşık. Aşkı öğrendiğim adam şuan bi başkasına aşık. Onun yüzünden herkese duvarlar ördüm ben. Önüme gelen herkesi elimle geri ittim.
Berdel sonucu yatalak bir Ağanın eşi olacaktım... Ama nedenlerde boğulacağım bir sır dünyasına gireceğimi nerden bilebilirdim ki?
Hadi hayat serüvenime sende katıl :)