Kamelya

Kapısı çalındığında kafasını kaldırdı küçük çocuk. Bu yetimhanede pek arkadaşı yoktu. Aslına bakarsanız oda arkadaşı bile yoktu.
"Girin." dedi ve gözlerini kapıya dikti.

Küçük kız nefes alıp içeriye girdi. Buranın iyi bir yer olduğunu var sayıyordu. Eski yetimhanelerde pek rahat değildi. Ona isim takarlardı. "Ucube, Cadı, Yaratık"
Neden dedikleri hakkında bir fikri yoktu.

Oğlan kızı gördüğünde kaşlarını çattı. "Yolunu mu kaybettin?" diye sordu.
Kız elindeki numaraya baktı. 228.
Kapıda da 228 yazıyordu.

"Sanırım ben yeni oda arkadaşınım."