Dilenci İle İhtiyar Kadın

Eski zamanlarda bir dilenci heryerde dilenerek 'Eden bulur,eden bulur...'der dururmuş.Kimse yokmuş.Nasibini başka yerde aramaya gitmiş.Yine aynı sözleri söylemiş.Bir yaşlı kadın dilencinin bu sözlerine çok öfkelenmiş.'Eden bulurda ne demek?Ben sana gösteririm şimdi!'demiş kendi kendine.Zehirli bir ekmek hazırlamış ve dinlenciyi kapıda beklemeye başlamış.Az sonra gelen dilenciye torbaya koyduğu zehirli ekmeği vermiş.Dilenci dolaşmaya başlamış.Derken çok acıkmış.Acıktığı için,ihtiyar kadının verdiği ekmeği yemeyi düşünmüş.Bi yere oturmuş ve ekmeği çıkarmış.Karşıdan bir gencin geldiğini görmüş.O da askermiş.Genç ile dilenci selamşalmış.Genç 'Acaba torbanda bir parça olsa bile ekmek var mı?Çok açım.'demiş.Dilenci gence çok acımış 'sen benden daha açsın.'demiş ve tüm ekmeği vermiş.Genç asker giderken zehirli olduğunu bilmediği ekmeği yemeye başlamış.Evine gelmiş ve kapıda düşüp ölmüş.Meğer bu asker zehirli ekmeği veren kadının oğlu imiş.
• • •
İşte bu yüzden 'Eden bulur!'Diye boşuna dememişler...