FIRTINA, Sezon II

Fırtına Seni Çağırınca, Sezon II
"...Okullar başlayalı neredeyse bir ay olmuş hatta bir ayı biraz geçmişti sanırım. Hafta sonunu iple çektiğiniz haftalar olur ya! Öyle bir haftaydı. Yağmur bir kere bile yağmamıştı. Bu nasıl bir sonbahar?
İçim sıkılıyordu. Artık bu hüzünlü halden, uzun surattan, kalkık kaşlardan sıkılmıştım. O an aklıma SarıKafa geldi. Farkında olmadan, onun oturduğu sıraya doğru bakasım geldi. Sınıflar birbirinin aynısı olduğundan başka sınıfta da olsak, benim oturduğum sıraya göre onun yerini az çok kestirebiliyordum. Yavaşça kafamı kaldırıp ön sıralara baktım. SarıKafanın olması gereken sırada bir çocuk oturuyordu, SarıKafa falan değildi, gayet normal bir çocuktu işte. Gözlerim onu aramıştı farkında olmadan. İnsan kabullenemiyor işte ölümü. Kendime bir söz vermiştim ben daha bu yaşta yaşımdan çok büyük olan bu konulara kafa yormamalıydım. Kafamı salladım içinde olduğum düşünceleri etrafıma saçarak dağıttım..."