Mapapansin Mo Rin (One Shot)
  • Reads 22
  • Votes 0
  • Parts 2
  • Reads 22
  • Votes 0
  • Parts 2
Ongoing, First published Apr 23, 2013
"Ang hirap naman ng lagay ko...'Di puwedeng mauna sa'yo..."

Tila hindi pinakinggan ni Pipay ang linyang ito sa isang popular na awit ni Donna Cruz dahil siya ay naunang nanligaw sa lalaking gustong-gusto niya. Ang dahilan niya, pantay-pantay na sa lahat ang karapatan ng mga lalaki at babae sa panahong ito! 

Pero may malaking problema, dahil sa panliligaw niyang iyon ay iniwasan siya ng nuknukan sa pagkasupladong si Macky na ang turing sa kanya ay isang 'makulit na langaw'. 

May tamis pa kayang naghihintay sa pagiging hopia ni Pipay?

Ah...bahala na si Batman!
All Rights Reserved
Sign up to add Mapapansin Mo Rin (One Shot) to your library and receive updates
or
#94treasure
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.