Kalbi parcalanmis bedenim, karanliga coken bir ruh gibiydi.Arkasindan gelen seslere kulak vermeden karanlikla butunlesen bir ruh gibi... Ya da ben karanligin ta kendisiydim. Yapayalniz ve değersiz(!)Korkulasi bir sonsuzluk gibi. Bir kiz çocuğu... Hayata küsmüş bi kelebek gibi sendeleyerek yere yigilan şimarik ve asi bir kiz çocuğu...All Rights Reserved