Hayat da ne olursa olsun her zaman gülüp unutmaya çalişsak da gece yataga girdigimizde aklimizdan hic cikmayan problemlerimiz vardir iste bu problemler aslinda gerçek hayatimizdir. Bunu çok iyi biliyoruz demi ,aslinda hepimiz birçok hata yapariz. Sonunu hic düşünmeden belki sonunda aci cekecegimizi bile bile , hani insan bile bile lades yapar ya iste aynen öyle bir durum. Çok problemim oldu ,çünkü ;insanlari hep kendim gibi düşündüm. Sanki hep iyilermiş, hep güvenilirlermiş gibi ,işte hep bu yüzden hata yaptim. Ve her hata sonunda çok aci cektim.Bazen hatalarimin o kadar farkindaydim ki ama kendimi hiç engelleyemedim sanki cahillik mi desem ,yoksa takmamazlik mi orasini inanin bende bilmiyorum ama şundan eminim ki ben hata yapa yapa ögrendim... Herşeyi , herkesi çok iyi anladim ...Ve bende en çok hasar bırakan bir kaç cümlem ve kesinlikle felsefem kaldi . Ve benim felsefem kesinlikle budur ; "İNADINA YAŞAMAK VE KESİNLİKLE İNADINA YAŞATMAK.." İşte bu arkadaşlar ...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."