Herkesin ateşten bir gömleği varmış sırtına giydiği... Onunla eridiği, öldüğü, tekrar dirildiği, yaşadığı, kendine erdiği... Ateşten gömlek... Artık çıkartmam gerekiyormuş, unutmam gerekiyormuş, affetmem gerekiyormuş. Öyle diyorlar ağız birliği yapmışçasına. İnsan bu kadar durağan görünürken, bu kadar çok gidebilir mi? Kaç gezgin var böyle? Ve her nasılsa.. Rastlaşıyorlar onlar... Her nasılsa ama mutlaka... "Kader, onları tanıştırmak için; Onlar, birbirlerine kavuşmak için; Hayatları ise onları ayrı tutmak için her şeyi göze almıştı." İpek aile'sinin ölümün'den sonra kardeşi ile bir başına kalınca intikam ateşi ile yanıp tutuşacaktır ve intikamın en can alıcı yerinde karşısına çıkan adam onu bu ateşten kurtaracak mı..?