Yusuf dedi; " Züleyha, sana, gel kaderim ol, demem. O kadar ki, güldeki sevda, çöldeki ateş, denizdeki su kadar kadersin bana. Bak alnına, iki kaşının ortasına. Orada benim mührüm var. Alnımın yazısı olduğun kadar, alnına da yazıyım. "
Züleyha dedi; " Buldum seni Yusuf.Meğer buradaymışsın; yanımda.Meğer ordaymışsın; karşımda. Meğer içimdeymişsin; dışımda.Meğer görünüşümde, görünmede, görünmeyende.Hepsinde ve hiçbirinde... "
~~
BEN,YUSUF,SINANMIŞ BİR KALBİN SAHİBİYİM
ŞÖYLE BUYUR,BU KALP SENİN EFENDİM
ŞİMDİ BEN,YUSUF,TUT Kİ MISIRA AZİZİM,EFENDİYİM
BOYNUMDAKİ KÜNYEDE HALA VASFIM YAZILI:
ZÜLEYHA YA KÖLEYİM
Çok istediği bölümü kazanmak için çok çalışmış ve sınav sonucunun açıklanmasını büyük bir sabırsızlıkla bekleyen genç bir kız.
O çok beklediği sonucun açıklanacağı günün gecesi, sadece eğitim hayatını değil, tüm yaşamını etkileyecek olaydan bihaberdi.
⏳
"Ben seni tanımıyorum," dedim, soğukça.
"Tanıyacaksın," dedi, sakince. Konuşma tarzında beni rahatsız eden bir şey vardı. "Daha çok zamanımız var."