Gidenler dönmek için giderken.
Kalanlarda geri dönmez diye vazgeçerler!
Bir yıldız gökyüzünde kaymaya başladığında, kapkara kütlenin çevresinde "kızıl" bir çizgi oluşur. Melekler bu çizgide Allah'a secde eder. Işık bu çizgide hayat bulur. Aklınızın bir köşesinde kalır "Kızıl Köşe" çizgisi. Benim adım Barış ve bugün o "Kızıl Köşe"yi gördüm ardından bakakaldığım yıldızım da! Sevdiğim kadın Leyla gitmişti! Gitmişti ardında belli belirsiz bir "Kızıl Köşe" ile...
Sona yaklaştığımı biliyordum. İki el bütün gücü ile boğazıma sarılmıştı. Nefes alıp vermekte zorlanıyordum. Bir mektup yazmaya karar verdim, belki gidişimin ardımda bıraktığı "Kızıl Köşe"si olur diye.
O an beynimde yedi kelime bir araya gelmiş ve intihar etmeye karar vermişti. Beynimin uçurumundan dilimin kıyısına atladılar, birlikte el ele tutuşarak. Çakıldıkları yerde çoktan cümleye dönmüşlerdi. "Bir damla mürekkep bir milyon kişiyi düşündürebilir"...
"Suya yazdılar aşklarını, balıklar okudu... Ben unuttum!"
Gözlerinizi okumaktan alamayacaksınız!
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....