Babam dediğim adamın utancı belimi kırdı.Artık eziktim ve bu hiç bir zaman değişmiyecekti.Kaderim "Piç kurusu" lafını duymaktı. Denedim.Yemin ederim ki saklamayı,belli etmemeyi denedim.Bu kez de dibe battım.Bataklıkta çırpınmak neyse bendeki de o oldu. Annemin dediği gibi kaderime razı olmalıydım. Ergenlik çağımı ışık hızında atlatıp olgunlaşmam gerekirken ben hayale daldım.Aşık oldum.Hemde sonunu bile bile .