Her şey aynı sıradanlıkta, her şey aynı saflığında, her şey aynı masumluğunda giderken sadece bir dakika bahçeye çıkmam ile belkide bir ömür boyu karanlığa hapsolucaktım. Sadece karanlık değil aslında, onun gözlerinin buz mavisi, benim ruhumun ateşi ve içinde bulunduğumuz karanlık. Bu karanlık elbette bir gün aydınlığa ulaşacaktı. Belki mutlu son ile, belkide umutsuzca akan gözyaşları ile. Sorun şu ki aydınlığa ulaşınca ben hala aynı masumluğumda olacakmıydım. Cevabı bende bilmiyorum. Ama şunu çok iyi biliyorum ki Buray'ın gözlerinde ben bir masumluk abidesiydim. Çünkü o beni, Ateş'i esir almıştı. Hayatına, kollarına, ve karanlığına....
Karanlığın, aydınlığa ulaşma hikayesi
Pencerenin kenarında tekerlekli sandalyede, ölmeyi bekleyen adama! Berdel olarak verilmiştim...
Urfa'nın dar sokakları üstüne, üstüne gelirken savaşmak hiç bu kadar zor olmamıştı...
Liya Dağdeviren
Hazar Harzemşah
@! Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veya kopyalama durumunda yasal işlem başlatılacaktır!.