Sonu olmayan bir karanlığın içerisindeyim. Bitmeyen bir kabus adeta… Gözyaşlarım süzülürken gözlerimden aşağıya. Ben seni hatırladım yanımda. Unutmadım unutamadım bakışlarını. Sevdim bir kere . Saçlarından süzülürken hüznün alışamadım yalnızlığa bıraktım , tutunamadım hayata. Ellerim dokunsa sana , uçarım. Duramam buralarda. Yüreğim atarken senin için , bulunamam yanında . Geriye sarılmış bir hayat var karşımda . hatıralarla yaşattığım umutlarım , sessiz çığlıklarım , siyah gecemi aydınlatır hüzünlerim. Umut dolsa içim sever yine seni. Unutamaz , bırakamaz. Kalbim dinlemez feryadımı, sever ve yine sever. Düşünmez çekeceğim acıyı. Unutmaz bıraktığım yarayı.
Şehvet ve tutku için aşık olmak mı gerekliydi? Atlas Kuzey bekarlığa veda partisinde hiç sevmediği bir kadına dokunarak aslında şehvet ve tutku için sadece aşkın değil nefretin de yeterli olduğunu öğrenicekti.
Atlas Kuzey Seçil Sezgin'le şehvet , tutku ve nefretin içiçe olduğu bir hayata istemeden de olsa adım atıcak , bağımlısı olucaktı.