Yarım

Aslı ve Kemal 'in yarım kalmış,yaşanmamış hikayeleri belki yaşansa her şey biterdi kim bilir...

Nasıl affederdim onu ? kendinden bir parçayı bende bırakıp giderken arkasına bakmadan bir şey söylemeden. nasıl affederdim ? açtığı yaraları başka adam iyileştirmişken onun olmayan canı kendinden çok sevmişken. nasıl affederdim ?nasıl söylerdim gerçekleri...
.......
-Kaç yıl oldu Kemal?
-10 yıl oldu Aslı, zamana göre 10 yıl bana göre bir ömür oldu.
-Neredeydin demeyeceğim. Niye döndün
-Bizim için döndüm Aslım
-Biz çoktan bittik Kemal biz gerçekten biz olsaydık... Bak sana ne göstereceğim.
Cebimden çıkardığım fotoğrafı Kemal'e göstermekte tereddüt dahi etmedim.
-Bunlar kim biliyor musun ? Bu fotoğraftakiler. Bu kocam Mert buda oğlum Deniz.
Şaşkın bir vaziyette bana bakıyordu dili tutulmuş ne diyeceğini düşünüyor gibiydi. Bir şey söylemesine fırsat vermeden.
-Evet Deniz adı. oğlum hani çocuğumuz olursa huzur versin diye adını Deniz koyacaktık ya ben koydum. Deniz koydum oğlumun adını. Oğlumun diyorum keşke oğlumuz diyebilseydim. Bu kadar geç gelmeseydin bana bir şey deseydin bekle deseydin. Mutlu olacağız deseydin. Sessizce gitmeseydin. Hep ne soruyorum kendime biliyor musun? Yarım kalmasaydık gerçekten biz olsaydık bu hikayenin sonu nasıl biterdi diyorum. Ama artık çok geç Kemal geldiğin yere dön. Eski Aslın değilim ben.Hiç gelmemişsin hiç yaşanmamış hiç olmamışız gibi.
-Hiç yaşanmamış gibi öyle mi? Hiç olmamışız gibi? Seni hala ilk gördüğüm gün ki gibi severken mi hiç yaşanmamış gibi yapacağım yada hiç olmamışız gibi. Mutlu ol Aslı. Huzur kokan oğlunla deli gibi yerinde olmak istediğim kocanla mutlu ol seni hep seveceğim.. Dedi ve yanımdan hızla uzaklaştı. Bende seni hep seveceğim koca adam diye haykırmayı çok istedim. İlk gün ki gibi seviyorum seni demeyi çok istedim ama yapamazdım. Kırık kollarımı saran