"Artık yasak mıydın sen bana? Gözlerimi kırpma saniyelerimde ki kadar aklımdayken... Şimdiyse siyaha duyduğum nefret kadar olmanı istemiyorum hayatımda. Sen bana siyahı sevmeyi öğrettin." Aras ve Ada... Söylenecek her şey bitmişmiydi onlar için? Güneş'in yaptıklarını kaldırabilir miydi Ada'nın masum yüreği? Peki ya Aras? Nasıl yapabilirdi? Aklı almıyordu. Bu aşk sonsuzluğa uzatacak mıydı elini? Yoksa siyaha duyulan bu nefret mi uzayacaktı sonsuzluğa? Mor sonsuzluktu onlar için. Siyahsa bitmişlik. Kolay iyileşmeyecekti iyi niyetinden yaralanan Ada. Kolay olmayacaktı onlar için.