"O zaman neden ağlıyorsun?" tuhaf bir şekilde yüzüne baktım. "Mutlu oldum çünkü." Gülerek oda bana sıkıca sarıldı. "Sümüklü olduğunu unutmuşum pardon." Tırnağımı sırtına yavaşca bastırdım. "Sende odunsun. Duygun yok." Sesi çıkmayınca yüzüne baktım. Pot kırdığımı farketmem geç olmuştu. "Yani duygun yok derken odunluk açışından..." "Biliyorum." "Ne?" "Odun olduğumu... Ama duygularım var." "Ha- hayır öyle demedim." "Duygularım var ama bunu dışa vurmayı sevmem. Dışarı vurduğum tek duygum sensin."All Rights Reserved
1 part