Kasım Ateşi

Etrafıma baktığımda herkes bi haberdi ağlayanlar,birbirleriyle konuşan insanlar ve sahte üzüntüler...
Hayat beni çok yormuştu artık tek başıma güçsüz bi kızdım yaşamak için artık bir sebebimde yoktu zaten var ile yok arasında bir çizginin arasında sıkışıp kalmıştım sanki ki bu koca dünya da artık yapayanlızdım.Korkuyordum hemde fazlasıyla .mezarlıktan çıkıp yürümeye başladım nereye gideceğimi dahi bilmiyordum yürüdüm ..
Ara sıra etrafa bakınıyordum Sahil kenarına gelmiştim etrafıma baktım birkaç kişi vardı gözüme kestirdiğim en uçda karanlık köşede bir bank buldum ve oturdum uzun süre düşündüm yaşadıklarım flim gibi gelmişti bana hangi ara böyle gelişmişti olaylar bir anda tepetaslak olmuştu hayatım.
hava kararmıştı ve serin çıkmıştı ama umursamadım artık hiçbirşeyi umursamıyordum zaten .