Χωρίς τέλος.

Αηδίες-ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο. -Τάσος Λειβαδίτης

Λογικά κάτι ξέρουν και οι ποιητές .
Ποιήματα για πόνο , για έρωτες , για αγάπη , για .. για .. για ..
Σε όλα τα ποιήματα υπάρχει ένα τέλος ομως.
Η ζωή του καθενός είτε το θέλει είτε οχι είναι γεμάτη απο τέτοια ποιήματα . Ανούσια ,ανώφελα , διδακτικά ,ευχάριστα άλλες φορές και άλλες απλά χαραγμένα με πόνο και θλίψη.
Και αν κάποια στιγμή ένα ποιήμα δεν τελειώνει ; Αν ένας έρωτας ήρθε για να μείνει ; Για να σε σκοτώνει κάθε μέρα και μετά με ένα χαμόγελο ή ένα φιλί του να σου κλείνει ξανά όλες τις πληγές; Αξίζουν όλα αυτά για να δώσεις τη ζωή σου σε κάποιον ;
Κάπως έτσι ξεχνάς τα όρια σου .
Κάπως έτσι ο άλλος γίνεται πιο σημαντικός και από τον ίδιο σου τον εαυτό .

Δύο νεαρά παιδιά. Δύο δύσκολες ζωές που όταν συναντηθούν φέρνουν τον έρωτα και την καταστροφή. Θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις που θα έρθουν ,και πρώτα πρώτα τους ίδιους τους τους εαυτούς ;

Η ιστορία τους ξεκινά.
Τελικά έχουν όλα τα πράγματα μια ημερομηνία λήξης;